کارگردان: بهروز شعیبی
سال تولید: ۱۳۹۴
مدت زمان: ۹۰ دقیقه
بازیگر(ان) مطرح: بابک حمیدیان، هانیه توسلی، مهدی هاشمی و...
رده‌بندی سنی: راهنمایی

داستان:

کارگردان بستری عاشقانه را برای روایت بخشی از تاریخ جنبش مسلحانهٔ مجاهدین خلق انتخاب کرده‌است و در این بستر به روایت یکی از حساس‌ترین مقاطع تاریخ این گروهک، یعنی تصمیم سازمان به تغییر ایدئولوژی مبارزاتی می‌پردازد. این فیلم برداشتی نزدیک به واقعیت از بخشی از زندگی چند تن از افراد موثر در سازمان مانند مجید شریف واقفی و مرتضی صمدیه لباف و... است.

کمی بیشتر درباره فیلم:

۱. به لحاظ فرم، فیلم نسبتا خوب و خوش‌ساختی بود. نقطه قوتش فضاسازی و صحنه پردازی و گریم واقعیش بود و نقاط ضعفش فیلمنامهٔ سوراخ‌دار و بعضا بازی‌های بد (هرچند بازی‌های خوب هم کم نداشت). در کل فیلمی متوسط بود.

۲. بهروز شعیبی کارگردان جسوری‌است؛ طبیعتا به نظر من. در انتخاب موضوع فیلم‌هایش خیلی از ملاحظات را کنار می‌گذارد. شاید چون می‌داند می‌تواند موضوع پرحاشیه‌ای مثل مجاهدین خلق  یا قصاص را انتخاب کند، سوال‌ها و ابهامات و نظراتش را بگوید و بعد جوری که فیلمش هیچ خط قرمزی را رد نکند ماجرا را حتی به نفع جریان حاکم هم جمع کند. ظاهرا باید پیدا شدن چنین کارگردانی را به نظام تبریک بگوییم :-).

۳. شعیبی را دوست دارم چون نگاهش با نگاه متداول به مسئله متفاوت است و بلد است چطور نگاهش را در فیلمش بیاورد بدون این‌که به جایی بر بخورد! برای مثال ر. ک. جایی که بعد از نصیحت کردن‌ها و عتاب کردن‌های امیر، هما جوابش را می‌دهد که هیچ مادری دلش نمی‌خواهد بچه‌اش را رها کن و بعضی وقت‌ها لازم است بعضی آدم‌ها از همه چیزشان بگذرند و... از این‌طور حرف‌ها. یک بیانیهٔ بی‌طرف در رثای دغدغه و آدم‌های تشکیل‌دهندهٔ مجاهدین خلق. چیزی که در نگاه‌های یک طرفه و کلیشه‌ای این روزها، که دست‌آورد رسانه‌های جمعی است، کم‌یاب است.

۴. به شدت معتقدم این فیلم وام‌دار حکومت نظامی گاوراس است. هر چند تجربهٔ مجاهدین خلق در ایران به نسبت باقی گروه‌های دانشجویی مسلح انقلابی چپ‌گرای دیگر کشورها متفاوت است و این باعث تفاوت فیلم از یک جایی به بعد می‌شود. اما به وضوح مشخص است که قسمت‌های مربوط به تشکل‌بازی‌ها و از آن طرف پلیس‌بازی‌ها و از همه مهم‌تر صحنه‌های مربوط به ترور آمریکایی‌ها شدیدا متاثر از حکومت نظامی‌است که ان‌شاالله درباره‌اش خواهم نوشت. البته دوستی می‌گفت این شباهت به احتمال زیاد ناشی از شباهت اوضاع ایران آن زمان با شرایط آن فیلم است که چندان هم دور از ذهن نیست.

موارد لحاظ شده در رده‌بندی:

الف) خشونت: صحنه‌هایی از تعقیب و گریز، ترور و مرگ شخصیت‌های اصلی.
ب) ثقیل بودن برخی مفاهیم و کلمات فیلم به فراخور نمایش فضای جنبش‌های مسلحانه مارکسیستی.